BUURTVERHALEN - Zesenveertig jaar in Pathmos

BUURTVERHALEN - Zesenveertig jaar in Pathmos

In de serie ‘Buurtverhalen’ leggen we herinneringen uit de Enschedese wijken vast. Uw buurtverhalen zijn ook welkom! Deel ze via de ‘Draag Bij’ pagina, of neem voor vragen contact met de redactie op. Vandaag het verhaal van Betsie van Voorst, die zich al ruim veertig jaar inzet voor de wijk Pathmos.

Zes-en-veertig jaar woon ik al hier. Vijf-en-twintig was ik toen ik hier kwam wonen. Daarvoor kwam ik van Boswinkel. Mijn man was timmerman bij Dalenoort op Velve-Lindenhof. Hij heeft van baby af aan altijd in Pathmos gewoond. Toen we zijn getrouwd hebben we eerst vier jaar in een volkswoning de Pluimstraat gewoond, een zijstraat van de singel. Mijn man wou heel graag terug naar Pathmos. Elke vrijdagmiddag ging ik kijken of er een woning vrij was gekomen. Begin jaren ‘70 kregen we dit huis in de Willem de Clercqstraat.

Ik ben altijd huisvrouw geweest, heb drie kinderen gekregen en opgevoed. De derde is hier geboren.

Pathmos was een wijk met veel kinderen. Dat was ook de norm, he. Je moest twee kinderen hebben als je hier mocht komen wonen. Anders kreeg je geen huis. Beetje vreemd, want je kunt er niet altijd wat aan doen als je geen kinderen krijgt. De straat zag er toen heel anders uit. We hadden winkels aan de overkant, een groenteboer en kruidenier Lageweg. Nu is dat een opslag. Verderop zat slagerij Ter Weele. Die maakte alles zelf en had hele lekkere leverworst. En Schepers Gas. Daar hadden ze van die grote tanken achter ‘t huis. Elke zomer als wij gingen kamperen gingen we daar zo’n klein flesje met campinggas vullen. Dat kun je je nou niet meer voorstellen! En Put’s Bazaar, dat was een begrip hier. Kopjes en pannen, huishoudelijke artikelen, en heel veel speelgoed. Ook zelfs snoep voor de kinderen, ze hadden alles. Vroeger noemde je dat een galanterie. Nu zit daar een tattooshop in. In de jaren ’80 is een grote renovatie geweest, toen zijn er heel veel winkels verdwenen. Iedereen had inspraak over hun eigen huis, mocht je zelf de kleur van je badkamertegels uitzoeken enzo. Hier in huis is de trap verplaatst en een zijraam dichtgemetselt.

Haaksbergerstraat, van de Dennenweg tot aan de Janninksweg. Dat is Pathmos, over de singel hoort erbij. Deze kant zijn nog huizen van de corporatie, en die kant is eigen. Volgens de gemeentelijke wijkindeling hoort het stuk over de singel tegenwoordig bij Horst-Veldkamp. Het was vroeger Pathmos, en we zijn ook bezig dat stuk weer officieel bij Pathmos te laten horen. Onofficieel is er nooit wat verandert. Met alle buurtfeesten doen ze gewoon mee!

De wijk had destijds wel een slechte reputatie. Tenminste, buitenstaanders vonden dat dan. Wij hebben dat nooit zo ervaren. Dat ligt ook een beetje aan jezelf denk ik. Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan altijd, overal daar hoorde ik bij. Er was een bewonerscommissie, nu is dat de wijkraad. Mijn man zat er ook in. Mijn man heeft vanaf 2003 altijd de wijkwandeling gedaan. Op vrijdag zet ik koffie en thee bij huiskamer van de buurt Kiek’n & Koop’n. Zelfs de redactie van de wijkkrant zit ik in! ’t Is gewoon een geweldige wijk om te wonen.

Tekst: Marijn Smeehuijzen

Bron: Interview Betsie van Voorst

Toelichting bij de afbeeldingen:

• Op de foto’s te zien het straatbeeld van de hoek Willem de Clercqstraat en Pathmosstraat, ca. jaren ’70 en tijdens de grote renovatie begin jaren ’80. Op nr. 2 (rechts op de Foto) was gevestigd groenteboer Bijkerk, en op nr 4 (links op de Foto) tot 1961 kruidenier Schok en daarna overgenomen door kruidenier Lageweg. Stadsarchief Enschede foto’s #049315, #072614